Koncepcja ludzkiej diety odrzucającej konsumpcję produktów pochodzenia zwierzęcego – czy to w wersji wegańskiej czy też wegetariańskiej – rozwija się na przestrzeni wieków i ewoluuje osiągając w ostatnich latach niespotykaną dotąd popularność. Ożywieniu w tym obszarze towarzyszą debaty, spory, analizy, interpretacje i polemiki, które wskazują na fakt, iż kwestia diety bezmięsnej – a co za tym idzie, praw zwierząt, związków przemysłu mięsnego ze stanem środowiska, czy wreszcie wpływu diety mięsnej na zdrowie ludzkie –  jest dzisiaj jednym z tych zagadnień społeczno-polityczno-kulturowych, w którym jak w soczewce skupia się wiele problemów współczesności.

Będąc ideą nośną i ewoluującą – chociaż dla wielu wciąż jeszcze kontrowersyjną  –  weganizm odciska swój ślad również w przestrzeni kultury materialnej. Rekwizyty kultury wegańskiej –  takie jak na przykład książki kucharskie czy też moda i sztuka wegańska  –  stanowią manifestację kulturotwórczego potencjału myśli wegańskiej na poziomie materialnym w mikro- i makro-skali: wskazują na rolę, jaką materialny wymiar weganizmu może odgrywać w kształtowaniu tożsamości współczesnych wegan i weganek oraz odsłaniają uwikłania ekonomiczno-polityczne światowej produkcji mięsa.